त्यो आँगन

त्यो आँगन

जहाँ बाल्यकालको

जीवन थियो

आश्रय थियो

आज,

छिनियो

भत्काइयो

समय बदलियो

सम्राज्य बदलियो

अहंकारको महल छ त्यहाँ

आँगन होइन दलदल छ त्यहाँ !

तिर्खा लाग्यो ?

भोक लाग्यो ?

आश्रय चाहियो ?

लाग्यो न्यास्रो आफन्तको ?

त्यो आँगन छ

भरिभराउ छ

त्यहाँ के छैन ?

सबथोक छ,

अविश्वासको खाडल छ

अहंकारको परखाल छ

आहाल छ आलो रगतको;

भाइचारा रेटिएको छ

आफ्नोपनका गलाहरु काटिएको छ

बचनका तिखा छुराहरु

रोपिएका छन् छाति भरि !

बिचमा गाडिएको लिङ्गो माथि

विराजमान छ एउटा सिंहासन

जहाँ हिटलर सम्झाउने गरी

१०४ ब्यूँझाउने गरि

कोहि उभिएको छ

"हामी" होइन

"म" छ त्यहाँ

दाह्रा गाड्दै हास्छ त्यो

जग रूवाउँदै, हास्छ त्यो

तर,

त्यहीं बाट सुनिन्छ

मानव सेवाका बखानहरू

धर्मका अनेक आख्यानहरु

अचेल घण्टको ब्यापार छ

मन्त्रको संचार छ

न्याय मौन छ

तराजुमा मोलमोलाई छ

पैसा छ त्यहाँ पैसा

हरिया हरिया

खस्रा खस्रा

लठ्ठ छन सबै

कागाजी अत्तरहरुमा

लाम छ , भोज छ

आस्तिकहरुको ठुलो हल्ली खल्ली छ

आज भब्य समारोह छ,

आँगन, 

तिर्थस्थल बनेको छ !

संसार भुल्छ अस्तित्व

जग ढोग्छ सिंहासन

धिक्कार छ धिक्कार छ !!

गन्हाइरहन्छ भाइचाराको

आलो लाश

रगतका टाटाहरु छरिएका छन् 

सलबलाई रहन्छ दानबी आँखाहरु

दाउ पर्खिरहेको छ

मृग मार्न बसेको

बघिनी झैं

दाह्रा तिखार्दै 

नंग्रा तिखार्दै

झम्टनेछ एकदिन

घांटी निचोर्नेछ  

तर युग बदलिएको छ

मृग,

तयार छ , तयार छ !!

२०७१/०६/१७  © बिमोचन घिमिरे !!