त्यो
आँगन
जहाँ
बाल्यकालको
जीवन
थियो
आश्रय
थियो
आज,
छिनियो
भत्काइयो
समय
बदलियो
सम्राज्य
बदलियो
अहंकारको
महल छ त्यहाँ
आँगन
होइन दलदल छ त्यहाँ !
तिर्खा
लाग्यो ?
भोक
लाग्यो ?
आश्रय
चाहियो ?
लाग्यो
न्यास्रो आफन्तको ?
त्यो
आँगन छ
भरिभराउ
छ
त्यहाँ
के छैन ?
सबथोक
छ,
अविश्वासको
खाडल छ
अहंकारको
परखाल छ
आहाल
छ आलो रगतको;
भाइचारा
रेटिएको छ
आफ्नोपनका
गलाहरु काटिएको छ
बचनका
तिखा छुराहरु
रोपिएका
छन् छाति भरि !
बिचमा
गाडिएको लिङ्गो माथि
विराजमान
छ एउटा सिंहासन
जहाँ
हिटलर सम्झाउने गरी
१०४
ब्यूँझाउने गरि
कोहि
उभिएको छ
"हामी"
होइन
"म"
छ त्यहाँ
दाह्रा
गाड्दै हास्छ त्यो
जग
रूवाउँदै, हास्छ त्यो
तर,
त्यहीं
बाट सुनिन्छ
मानव
सेवाका बखानहरू
धर्मका
अनेक आख्यानहरु
अचेल
घण्टको ब्यापार छ
मन्त्रको
संचार छ
न्याय
मौन छ
तराजुमा
मोलमोलाई छ
पैसा
छ त्यहाँ पैसा
हरिया
हरिया
खस्रा
खस्रा
लठ्ठ
छन सबै
कागाजी
अत्तरहरुमा
लाम
छ , भोज छ
आस्तिकहरुको
ठुलो हल्ली खल्ली छ
आज
भब्य समारोह छ,
आँगन,
तिर्थस्थल
बनेको छ !
संसार
भुल्छ अस्तित्व
जग
ढोग्छ सिंहासन
धिक्कार
छ धिक्कार छ !!
गन्हाइरहन्छ
भाइचाराको
आलो
लाश
रगतका
टाटाहरु छरिएका छन्
सलबलाई
रहन्छ दानबी आँखाहरु
दाउ
पर्खिरहेको छ
मृग
मार्न बसेको
बघिनी
झैं
दाह्रा
तिखार्दै
नंग्रा
तिखार्दै
झम्टनेछ
एकदिन
घांटी
निचोर्नेछ
तर
युग बदलिएको छ
मृग,
तयार
छ , तयार छ !!