घडीका सुई उल्टो घुमाई आज समय फर्काउन चाहान्छ ऊ । आज सिङ्गो बर्तमान सपना ठानिरहेछ र आफुलाई रित्याईरहेको एक्लोपन लुकाउन चाहान्छ । आज, उ मलिन छ । अनेक थरी प्रश्न,वेदना,पिडा लुकाइराखेको छ मन भित्र । जान अनजानमा एउटा अनुहारसँग गाँसिएको धेरै प्रश्नहरुको उत्तर नपाउँदै आफ्ना अगाडी आएका नौला नौला हृदयबिदारक खबरहरुले आज उ बिक्षिब्त भएको छ ,थलिएको छ ।
बाल्यकाल देखिन आज सम्म उसले पच्छाउँदै आएको एकमात्र अनुहार थियो त्यो ।अनेक सँग ढाँट्यो,लुकायो तर आफैबाट लुकाउन सकेन । त्यो अनुहारसँग उस्ले धेरै सपना सजायो,बिभिन्न रङ्गि-चङ्गी कल्पनाका रङ्घरुले ति सपनाहरु रङ्गायो,आफैमा रमायो तर अभिब्यक्त गर्न सकेन ।
समय बिते ,परिवेश बद्ले, घडिका सुइसँगै जिवनले नयाँ-नयाँ मोड लिँदै गयो । नयाँ-नयाँ दृश्य हरु आउँदै र जाँदै गरे । जिवन चल्दै गयो कल्पनाकै भरमा .....
तर आज ति अनेक दृश्य हरुको भिडमा उसले कहिल्यै कल्पना नगरेको भूमिकामा एउटा भिन्न किसिमको अचल दृश्य उस्को आँखा अगाडी मन-मुटु कम्प्तित गर्दै खडा भयो । त्यो झुकेका आँखा ,रङ्गिएका गाला,घुम्टो भित्र लुक्न खोजेका ति आँशुले भरिएका आँखा र थकित आनुहार ,,तर "त्यही अनुहार" ,जसका पछाडी जिवनका हरेक पल लागे,अनेकन सपनाका महल ठडिए, अनेक निदरी हराए। त्यही अनुहार आज आँखा अगाडी एक काल्पनिक घटना जस्तो भिन्न परिवेशमा उभिएको छ र उसलाई भित्रैदेखिन एक्लाई दिएको छ ।
आज त्यो अनुहारसँग नजिक हुन सबै द्वार थुनियो । समय रोकाउँदै हृदय हल्लियो तर माया हटेन,पिडा बढ्यो,रिस उठ्यो तर सम्मान ढकमकाएन । लड्दै गरेको ठुलो क्रान्तिको आज दु:खद अन्त्य भयो तर विरता मरेन । स्विकार्यो यथार्थ,सुखद भविष्यको शुभकामना मनै देखिन सुनायो र हृदय देखिन बधाइ दियो । "आखिर हरेक को आफ्नै अनुहार खोज्ने अधिकार हुन्छ । मैले मौनतामा उनलाई रोजिरहेँ; गल्ती कस्को ? न उस्को न मेरो !! आफ्नो जिवन आफ्नै भाग्य ",उ समालियो।
तर घाउ मर्दैन त्यसै!! पुरानो घाउ त बल्झिन्छ , यो त आलै छ । अचेल कोलाहाल बिच पनि उ आफुलाई एक्लो भेट्दछ । कुनै हावाको झोकाको कोमल स्पर्शले पनि उसलाई उन्को साम्पियताको खाँचो झल्काउँछ र उ कहिले कालो आकाश वा चन्द्रमाको छाहारिमा बसी पुरानै यादहरुसँगै हराउँछ । अन्धकार भित्र कहिले-काहिँ भेटाउँछ आफुलाई अनि त्यो अनुहार सम्झेर झस्किन्छ । कतै पानाहरुमा दुइ-चार शब्दाका वेदनाका बाढी बगाउँछ,केहि दिन शान्त हुन्छ तर अनुहारले झस्काइरहन्छ । आँखा आँशुका थोपा चुहाउँदैन तर मन त आफ्नै हो,यो लुक्दैन आफुबाट । दु:ख त लागिरहन्छ,याद त आइरहन्छ ...
सायद चोखोपन,सत्यता,शुद्धता यसमै छ । त्याग पनि त एक उच्च्तम उदाहरण हो । क्रान्ती हो । माया हो!!
(कसैको ब्यक्तिगत जिवनमा मेल खाएमा संयोग मात्र हुनेछ !! )
Copyright © 2012 बिमोचन घिमिरे
बाल्यकाल देखिन आज सम्म उसले पच्छाउँदै आएको एकमात्र अनुहार थियो त्यो ।अनेक सँग ढाँट्यो,लुकायो तर आफैबाट लुकाउन सकेन । त्यो अनुहारसँग उस्ले धेरै सपना सजायो,बिभिन्न रङ्गि-चङ्गी कल्पनाका रङ्घरुले ति सपनाहरु रङ्गायो,आफैमा रमायो तर अभिब्यक्त गर्न सकेन ।
समय बिते ,परिवेश बद्ले, घडिका सुइसँगै जिवनले नयाँ-नयाँ मोड लिँदै गयो । नयाँ-नयाँ दृश्य हरु आउँदै र जाँदै गरे । जिवन चल्दै गयो कल्पनाकै भरमा .....
तर आज ति अनेक दृश्य हरुको भिडमा उसले कहिल्यै कल्पना नगरेको भूमिकामा एउटा भिन्न किसिमको अचल दृश्य उस्को आँखा अगाडी मन-मुटु कम्प्तित गर्दै खडा भयो । त्यो झुकेका आँखा ,रङ्गिएका गाला,घुम्टो भित्र लुक्न खोजेका ति आँशुले भरिएका आँखा र थकित आनुहार ,,तर "त्यही अनुहार" ,जसका पछाडी जिवनका हरेक पल लागे,अनेकन सपनाका महल ठडिए, अनेक निदरी हराए। त्यही अनुहार आज आँखा अगाडी एक काल्पनिक घटना जस्तो भिन्न परिवेशमा उभिएको छ र उसलाई भित्रैदेखिन एक्लाई दिएको छ ।
आज त्यो अनुहारसँग नजिक हुन सबै द्वार थुनियो । समय रोकाउँदै हृदय हल्लियो तर माया हटेन,पिडा बढ्यो,रिस उठ्यो तर सम्मान ढकमकाएन । लड्दै गरेको ठुलो क्रान्तिको आज दु:खद अन्त्य भयो तर विरता मरेन । स्विकार्यो यथार्थ,सुखद भविष्यको शुभकामना मनै देखिन सुनायो र हृदय देखिन बधाइ दियो । "आखिर हरेक को आफ्नै अनुहार खोज्ने अधिकार हुन्छ । मैले मौनतामा उनलाई रोजिरहेँ; गल्ती कस्को ? न उस्को न मेरो !! आफ्नो जिवन आफ्नै भाग्य ",उ समालियो।
तर घाउ मर्दैन त्यसै!! पुरानो घाउ त बल्झिन्छ , यो त आलै छ । अचेल कोलाहाल बिच पनि उ आफुलाई एक्लो भेट्दछ । कुनै हावाको झोकाको कोमल स्पर्शले पनि उसलाई उन्को साम्पियताको खाँचो झल्काउँछ र उ कहिले कालो आकाश वा चन्द्रमाको छाहारिमा बसी पुरानै यादहरुसँगै हराउँछ । अन्धकार भित्र कहिले-काहिँ भेटाउँछ आफुलाई अनि त्यो अनुहार सम्झेर झस्किन्छ । कतै पानाहरुमा दुइ-चार शब्दाका वेदनाका बाढी बगाउँछ,केहि दिन शान्त हुन्छ तर अनुहारले झस्काइरहन्छ । आँखा आँशुका थोपा चुहाउँदैन तर मन त आफ्नै हो,यो लुक्दैन आफुबाट । दु:ख त लागिरहन्छ,याद त आइरहन्छ ...
सायद चोखोपन,सत्यता,शुद्धता यसमै छ । त्याग पनि त एक उच्च्तम उदाहरण हो । क्रान्ती हो । माया हो!!
(कसैको ब्यक्तिगत जिवनमा मेल खाएमा संयोग मात्र हुनेछ !! )
Copyright © 2012 बिमोचन घिमिरे
