समयले अन्तिम सन्देश दियो,
आजलाई रात छिप्पिसकेछ ।
दैनिकीको
एउटा लामो यात्रा
आजलाई
फेरी यिनै चारकुने संसारको
टेबल
घडीमा आएर रोक्कियो ।
दिनभरिको
आशा,
निराशा
थकान,
उत्साह
बिश्वास,
धोका
सहि,
गलत
सम्झना,
बिर्सना
मिलन,
बिछोड
एउटा
अथक यात्रा
संधैं
झैं पुन: उही घडीको
सुईहरुको
रफ्तारमा रोक्कियो ।
निद्राको
निम्तो
आँखा तन्काउन बाध्य पार्दैछ !
भोलि
फेरी यसरी नै उठ्ने धोको
यिनै
पुराना साथी संगीहरुसंग जुध्दै
आजभन्दा
केहि पृथक गर्ने आशामा,
गन्तव्यको
नजिक पुगेर चुम्न,
प्रयास
गर्ने अठोटका साथ,
अनेक
योजनाका तानाबाना बुन्दै
निदाउने
उही पुरानो शैय्यामा
पल्टिदै छु म, आज फेरी ।
थाहा
छ ! यी आजका अठोट
हिजो
भइसक्नेछन उठ्दा,
अनि
भोली ?
उठ्दा कहिल्यै भेट्दिन म !
तर
संधै, भोलिकै आशा ब्युँझिन्छन,
र
त !
आज चैनसंग निदाउँछु म ।।
२०७३/०६/०८
शनिबार
