Sunday, November 13, 2011

मानुषी (पारिजात)

                              मानुषी (पारिजात)
तिमि जति गर्न सक्छौ
त्यति म पनि सक्छु
तिमी जत्तिकै पाखुरी बजार्न सक्छु
पसिना बगाउन सक्छु
तिम्रा सबै अनुभूतिहरु
मेरा पनि अनुभूति
तर इतिहासले आज
कहाँ ल्याएर पछार्यो कुन्नि मलाई 
तिमी त् मभन्दा कोसौं अगि गइ सकेछौ |

तिमी र म एउतै होइनौ
एक अर्काको पुरक मात्र हौँ
त्यसैले तिमी मेरा थुप्रै अनुभुतिहरुका भागीदार हुन सक्दैनौ
म तिम्रो मिर्तादेहसंग जिउंदै मर्न सक्छु
म तिमीहरुको सामुहिक बलात्कार खपेर बाँच्न पनि सक्छु
तिमीलाई त यसो कहिल्लै भएन,
तिमीले रजस्वलाको कष्टपर्द क्षण भोगेका छैनौ
तिमीलाई आफ्नो अस्मिताको जोखिम उठाउनु पर्दैन
तिमीलाई गर्भ धारणको अतिशय पट्यार लाग्दो अवधि थाहा छैन
तिमीलाई प्रसव कालको सीमातीत कष्ट भोग्नु पर्दैन
हो,म तिमीबिना आमा बन्न सक्दिन
तर मैले तिमीलाई बाबु बन्ने श्रेय दिएकी छु
तथापि तिमी त्यो नैसर्गिक मातृत्व बुझ्दैनौ
त्यो मेरो,नितान्त ..... मेरो अनुभूति हो
तिमीलाई स्वास्नीमान्छेले बलात्कार गर्यो ?
तिमीलाई स्वास्नीमान्छेले कलंकको टिका लगाई दियो ?
तिमीलाई स्वास्नीमान्छेले कतै बेच्यो ?
तिमी निरुत्तर छौ यस प्रस्नको अगि,
आजको सत्तारुढ तिमी
शताब्दी शताब्दीअगि
झगडालु, इष्य्रालु वन मनुष तिमीलाई
माया र सहअस्तित्वको अंगालोमा बाँधी
आफ्नो ओडारको छानुमुनी भित्र्याएकी थिएँ
जसरि आज तिमी
दाइजोको लावालस्करसंग घुम्टोभित्र लुकाई
पशुलाई जस्तै रुवाउन्दै भित्रयाउने गर्छौ,
त्यसैले तिमी यति विमुख नहोउ
यति निर्दयी नबन,
यति बैगुनी नहोउ,
तिमी मेरो उत्पीडन बुझ्दैनौ
न तिम्रो उत्पीडन बुझ्छु
आऊ आज हामी उत्पीडनहरु साटासाट गरौँ
हामी मानसिकताले एकाकर होऔं
हामी एक अर्कविना बाँच्न सक्ने प्राणी होइनौं
म तिम्रो हात दह्रो गरी समाउँन्छु
तिमी मलाई तिमी पुगेको ठाउँसम्मै पुर्याऊ
त्यहाँ,जहाँ तिमीलाई मैले
सभ्यताको आदि कालमा पुर्याई सकेकी थिएँ ||

Thursday, November 3, 2011

पुच्छर छिर्यो हात्ती अड्कियो


                                                          
लामो गतिरोध र अन्योलतालाई चिर्दै आएको तीन दल तथा सरकारको मुख्य घटक मधेशी मोर्चा बीचमा कार्तिक १५ गते भएको समझौताले नेपाली राजनीतिलाई एउटा नयाँ मोडमा मोडिदिएको छ साथै आम शान्ति पे्रमी नेपाली जनमानसमा नयाँ आशाको शुत्रपात गरीदिएको छ । तर सहमति पत्रमा गरिएको हस्ताक्षरको मसी सुक्न नपाउँदै माओवादीकै मोहन बैद्य"किरण" पक्षदरहरुबाट आएको आक्रोस पुर्ण असहमती र विरोधले भने अझै पनि नेपाली जनतालाई त्रासको भुमरीमा दबाई नै राखेको छ र यो समझौताको उचित कार्यान्वयनमा शंका उब्जाएको छ । तर कुरा यस बिषयमा मात्र अल्झिएको छैन बरु के सेना समायोजन सँगै शान्ति पक्रिया  पनि सहजरुपले टुङ्गिन्छ ?? भन्ने प्रश्न अझ गम्भिर ढङ्गले उब्जेर आएको छ र यस प्रश्नको उत्तरको खोजीका लागि हामीले बिगतका घटनाहरुकै साहायता लिनु अत्यावश्यक भएको छ ।

तात्कालिन सरकारलाई विभिन्न चालिस बुँदे माग प्रस्तुत गरि वर्गसंर्घष,वर्गभेद र विद्यमान सामान्ति संरचना भङ्ग हुनुपर्ने विचार राखी २०५१ फाल्गुन १ गतेबाट सस्सत्र युद्ध शुरु गरेको एक विद्रोही पार्टी आज ६२\६३ को जनआन्दोलन,संविधान सभाको चुनाव हुँदै नेपाली राजनीतिको प्रमुख पार्टीको रुपमा उदाएको छ र सत्ता गठबन्धनको भागेदारी पनि भईसकेको छ । तर यहाँ  सम्म आईपुग्दा पनि उसले युद्ध शुरु गर्दा रखेको चालिस बुंदे  माग मध्य गणतन्त्र र संविधान सभाको माग बहेक कुनै पनि माग पुरा भएको छैन  । अन्त गर्ने भनेको  वर्ग विभेद झन् चुलिँदै गएको छ समाजमा पुँजीवादी संरचनाको जग गहिरो,बलियो र टिकाउ बन्दैछ ; गरिब-धनी बीचको खाडल पुरीनुको सट्टा झन बिशाल र फराकिलो बन्दैछ  गरिब झन् गरिब र धनी झन् धनी बन्ने अवस्थाको सिर्जना अत्यन्तै डरलाग्दो गतिमा बढिरहेको छ महँगी र भ्रष्टचारले जनता पिल्सिने  क्रम बढ्ढो छ गाउँ-गाउँमा विद्यमान सामान्ति संरचना अझै भत्किन सकेको छैन,विदेशी दमनले राष्ट्रिय स्वाधिनतामा आँच  आउने अवस्थाले जनता पिरोलिएका छन् र देश झन् अन्योलताको भुमरीमा फस्दो छ ।यस्तो अवस्थामा जे कारण देखाएर माओवादीले हतियार उठाएको थियो र जे कारणले गर्दा लाखौँ जनताले ज्यान दाउमा राखी माओवादीलाई साथ दिएका थिए त्यो कारण अझै पनि जिउँदो छ र त्यसबाट कयौँ जनता चुसीएका छन् । यस्तो अवस्थामा यी सब समस्यालाई थाती राखी केही संख्याको जन सेनालाई समायोजन गर्दैमा यसले शान्ति प्रकि्रयालाई टुङ्ग्याउँछ भन्न सकिँदैन । सेना समायोजनले शान्ति पक्रियाको  एउटा ठुलो अध्यायको इतिश्री त गर्ला तर त्यो भन्दा पनि ठुलो र डरलाग्दो अध्याय माथि उल्लेखीत विद्यमान सामाजिक संरचनामा मुल परिवर्तन ल्याउनु नै हुनेछ नत्र भने भोलि यिनै विषय उठाएर फेरी यो देशमा  हतियार नउठ्ला र जनता नमारिएलान् भन्न सकिँदैन । तसर्थ  नेतृत्वकर्ताको भुमिका निभाउने सबैले समयमै सोची यी यस्ता कुराको उचित प्रतिनिधित्व हुने गरि जनतालाई आस्वस्त पार्नु आजको आवश्यकता बनेको छ नत्र भने नेपाली जनताले कहिल्यै पनि आमुल परिवर्तको स्वाद चाख्न पाउने छैनन् र पुनच्छ पुरानो सामन्ती परम्पराले आफ्नो पकड जमाउँदै लानेछ र हामीले आज सम्म प्राप्त गरेको उपलब्धि गुम्ने खतरा बढ्ने छ । 

ShareThis